Hallo allemaal!

Mijn naam is Sophie Buurman en ik ben 17 jaar oud (bijna 18!!)

Tja, over het algemeen ben ik een persoon dat rustig kan zijn en probeert na te denken over dingen, maar ik denk dat iedereen uit de groep wel heeft kunnen merken dat als ik eenmaal het gevoel heb dat ik mezelf kan zijn, daar ook voor ga. 

Vaak praat ik veel, lach ik veel en ben ik erg enthousiast. Ik kan zo erg in momenten opgaan dat ik vaak vergeet dat ik weer eens te hard of te veel praat. 

Of iemand moet het op dat moment tegen mij zeggen, maar vaak heb ik het zelf na een tijdje door en denk ik bij mezelf. "Oké, Soof, nu begin je irritant te worden."

Maar goed, ik doe de opleiding tot onderwijsassistent, op het RijnIJssel in Arnhem. (Nog een eigenschap: ik ben nogal van de hak op de tak).

Ik heb in een week drie dagen school en twee dagen stage. Ik loop stage bij de Zonnehoek in Apeldoorn. Dat is speciaal onderwijs, dus ik werk met kinderen met een beperking.

Omdat ik met kinderen werk en een opleiding doe waarmee ik (als het goed is) ook in het onderwijs terecht kom, ga ik mee helpen met het kinderwerk in Oekraïne. Het lijkt mij echt een uitdaging om met kinderen bezig te zijn die met een compleet andere cultuur zijn opgegroeid. Ook wordt het veel met handen en voeten werken, wat ook een uitdaging op zich is!

Verder ben ik naast mijn drukke schema ook nog ongeveer 4 dagen ik de week te vinden bij de Albert Heijn in Beekbergen. Ik werk nu al bijna drie jaar, achter de kassa.

Maar, even to the point. Waarom wil ik mee met de Oekraïne reis? 

Ik heb dus een oudere zus, Lisanne Buurman, die ook mee gaat. Zij zou ook al eerder mee gaan, maar kon toen niet omdat ze in het buitenland stage ging lopen. Toen ik van haar hoorde dat er zoiets was als de jongerenreis en dat zij ook mee wilde, raakte ik ook geïnteresseerd, maar toen was ik nog te jong. Nu ik eindelijk de leeftijd heb bereikt, kan ik niet wachten om mee te gaan.

Ik was eerder een meisje wat nooit wat durfde, alles eng vond en ja. Daar door deed ik nooit zoveel bijzondere dingen. Nu ik ouder ben weet ik dat dat heel erg belangrijk is om buiten je comfort zone te stappen.

"Life begins at the end of your comfort zone."

Verder lijkt het mij gewoon enorm gaaf om samen met een paar van mijn beste vrienden, mijn zus en nog heel veel andere geweldige mensen een steentje bij te dragen.

Maar goed, ik hoop dat ik niet een te lang verhaal heb getypt. Past toch wel bij mij, aangezien ik veel praat als ik enthousiast ben 😜

Ik hoop dat jullie mij wat beter hebben leren kennen op deze manier! Ik geef in ieder geval de pen door aan bonusbroer: Rik Mulder

*drops mic*

Sophie Buurman

Hoi allemaal!

Ik ben Lisa Mulder, 18 jaar oud en heb hopelijk net mijn examenjaar van het gymnasium op Christelijk Lyceum Apeldoorn afgesloten. Na de middelbare school lijkt het me leuk om bouwkunde te studeren in Eindhoven of Delft.

Ik werk al bijna 3 jaar bij de Albert Heijn ik Beekbergen als vakkenvuller, de afgelopen 6 maanden werk ik als vulploegleider. Ook al (her)ken ik veel mensen uit Beekbergen, ik heb toch veel nieuwe mensen leren kennen door mijn werk en ik heb het nog steeds erg naar mijn zin.

Verder breng ik mijn vrije tijd door met pianospelen, zingen en in de avonden met vrienden. Ook luister ik veel muziek, ben ik wel een beetje technisch aangelegd en vind ik het leuk om foto's te maken, waardoor ik mee ga helpen met het onderdeel "Beeld & Geluid" in Oekraïne.

In de kerk had ik altijd al gehoord over de jongerenreis, maar ik was daar nog niet oud genoeg voor. Mijn broer, neef, nicht en tante zijn al wel mee geweest en hadden altijd leuke verhalen over de reis. Dus toen ik de kans had om mee te gaan, heb ik me aangemeld.

Natuurlijk heb ik gehoord over de hitte, het vroege opstaan en het harde werk in de brandende zon. Ook ben ik niet echt een persoon die zomaar op vreemde mensen afstapt en soepel een gesprek kan laten verlopen. Daarom is het ook echt een uitdaging voor mij. Gelukkig gaan een aantal hele goede vrienden mee, voor wie deze reis ook de eerste is. Ook kan ik het goed vinden met de hele groep, dus ik twijfel er niet aan dat alles goed gaat komen.

Ik heb al veel plezier gehad tijdens de acties die ons hebben geholpen om de reis mogelijk te maken, dus ik kijk heel erg uit naar de reis zelf, omdat het toch wel iets is waarvan ik denk: Dat moet je gewoon ooit meegemaakt hebben!

Ik geef de pen door aan mijn achternicht Lonneke Jansen, zodat jullie haar ook beter kunnen leren kennen.

See you soon,

Lisa Mulder

Hallo allemaal,

Ik heb ook de opdracht gekregen om mezelf voor te stellen aan jullie.

Ik ben Lonneke 19 jaartjes mag ik al rond lopen op de wereld. Ik woon in lieren en hoop over een paar dagen te horen geslaagd te zijn voor mijn havo examens. Na de havo wil ik naar de pabo. Les geven op een basisschool is iets wat ik al sinds dat ik een klein meisje was wou doen.

Mijn vrije tijd breng ik vaak door met vrienden in de keet op een feestje of gewoon gezellig bij iemand thuis.

Ik heb al heel veel verhalen gehoor over de Oekraïne reis en anders reizen al sinds ik bij de benjamin, club rock en solid solid friends zit en ik vond het werk dat ze voor de mensen daar doen en de varhalen die ik heb gehoord heel mooi. Toen ik de kans kreeg om mee te gaan heb ik niet getwijfeld en heb me samen met een paar van mijn vrienden ingeschreven.

Ik verwacht dat ik in Oekraïne veel nieuwe en mooie ervaringen mag op doen en dat het samen met onze groep 2 weken heel gezellig mag zijn. En we veel werk kunnen doen voor de mensen daar.

Ik geef de pen door aan Lisanne Buurman

Tot snel!!

Mijn naam is Olga Horstman en ik ga voor de tweede keer mee naar de Oekraïne. Mijn eerste reis is mij zeer goed bevallen, de tijd daar was heel bijzonder en dit wil ik zeker nog een keer meemaken vandaar dat ik nu weer meega. De ontmoeting met de mensen maar vooral met de kinderen, waar we veel leuke dingen mee gedaan hebben is zeer positief geweest. Twee jaar geleden heb ik meegeholpen met het kinderwerk en dit hoop ik ook dit jaar weer te kunnen doen. Ik ben benieuwd hoe het met de kinderen nu gaat, twee jaar later, hoe hebben ze zich ontwikkeld en kennen ze ons nog. Vragen waar wij binnenkort een antwoord op krijgen. De dankbaarheid die de mensen tonen na het krijgen van een voedselpakket heeft diepe indruk op mij gemaakt. De gewone dingen zijn voor hun van grote waarde en dat maakt het heel speciaal. Door daar te klussen en het vakantiebijbelfeest te organiseren kunnen een stukje van Gods liefde laten zien en overbrengen op de locals daar. Kortom ik heb er veel zin en ik hoop dat wij met elkaar ook deze keer weer een bijzondere gezellige tijd hebben.

Vandaag tijd voor onze lieve Anja Welner! Helaas gaat Anja niet mee naar Oekraïne, dus vergeet haar niet een dikke knuffel te geven voor je in de busjes stapt!!

Hallo allemaal. Mijn naam is Anja Welner, en ik woon samen met mijn man Johan en twee kinderen Joost en Elise in Ugchelen. Mijn hobby's zijn tuinieren en zingen bij His Voice. Ook doe ik vrijwilligerswerk bij de (Nederlands Hervormde) kerk in Beekbergen. Ik ben twee keer mee geweest naar Oekraïne en het is geweldig wat je daar kunt doen voor je medemens! Echt een ervaring rijker. Vooral de liefde en contacten die je kunt delen met groot en klein deden veel met me. Ik help nu mee met de activiteiten voor de jongeren en de acties, waarbij ik me voor de volle 100% probeer in te zetten. Het is elke keer weer een uitdaging om een actie te organiseren, maar tot nu toe gaat het uitstekend. Ik wens jullie heel veel succes en een hele goede reis, ik zal jullie missen! Ga met God en Hij zal met jullie zijn. Vertrouw op Hem, zijn liefde is GROOT.

En dan aan mij de eer om een stukje te schrijven. Ik ben dus Wouter Haijes, 27 jaar oud en al bijna vier jaar getrouwd met Hanneke :O. Samen wonen we in Utrecht aan het prachtige Amsterdam-Rijnkanaal. Begin februari ben ik van baan geswitcht. Waar ik voorheen werkzaam was in het UMC in Utrecht als medium care verpleegkundige werk ik nu in het VUmc in Amsterdam. Daar volg ik de opleiding tot intensive care verpleegkundige. Dit is een afdeling waar mensen verzorgd worden die ernstig ziek zijn en waar lichaamsfuncties (zoals de ademhaling, de hartslag) overgenomen kúnnen of moeten worden. Hoe gek het ook klinkt, het is erg interessant en leerzaam. Ik wil er juist op het meest kritieke moment er voor mensen kunnen zijn in technisch handelen en in ondersteuning van de familie. Naast mijn werk vermaak ik me ook op de racefiets. Een rondje om Utrecht of een toertocht ergens anders in het land doe ik graag. Alleen of samen met Hanneke en/of Jeroen. 

Een andere hobby van me is meegaan op jongerenreis. Want wat is dat gaaf! Dit jaar ga ik al voor de vijfde keer mee. De eerste twee jaar als deelnemer en nu al voor het derde jaar als leiding. Wat maakt het nu zo leuk het organiseren van een jongerenreis? Nou, echt alles. Van de vergaderingen tot acties, het papierwerk tot het rijden naar Balazher, alles is leuk. En dan vergeet ik bijna het belangrijkste: de groep mensen met wie we op reis gaan. Elk jaar verandert de samenstelling van de groep. Je leert elkaar kennen tijdens de acties en de voorbereidingen voor de reis, maar eenmaal op de plaats van bestemming verandert de één in een ware metselaar en dan ander in een kinderwerker. Iets wat je soms nooit verwacht had van de ander, krijg je daar te zien. Dat maakt een jongerenreis zo gaaf. En als je ter afsluiting van de reis samen met de Roma’s een opwekkingslied zingt en de regenboog verschijnt, dan weet je dat je uit Zijn liefde daar hebt mogen zijn.

Hoi! Ik ben Kim & bijna 21 lentes jong. Ik zit momenteel in het eennalaatste jaar van de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening(/Social Work) aan de Christelijke Hogeschool Ede. Afgelopen 10 maanden heb ik fulltime stage gelopen bij een van de vestigingen van Pluryn. Ik werkte op een leefgroep voor jongeren met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen. Op het afscheidskaartje van mijn collega's stond de tekst: "Welkom in ons team!" Ik mag mijzelf namelijk per 1 juli officieel "begeleider jeugd /GGZ-agoog" noemen :D

In september start mijn afstudeerjaar met een minor op de Hogeschool in Utrecht.

Verder vind je mij terug bij gospelkoor His Voice. Als leiding bij de club RSSF. Op een terrasje, of bij vriendjes&vriendinnetjes.

Deze zomer hoop ik voor de 3e keer naar Oekraïne te gaan. Wat ik ervan verwacht? Geen idee. Iedere reis is weer anders. Wat ik wel weet, is dat we naar dezelfde plek gaan als 2 jaar geleden. Ik kijk er enorm naar uit hoe het nu gaat met de mensen daar en hoe groot de kindjes geworden zijn.

Ter voorbereiding help ik mee met het kinderwerk. Dit heb ik 2 jaar geleden ook gedaan. Klussen en bouwen is namelijk zo niks voor mij. Zet mij maar bij kinderen en ik vermaak me prima. Hoe gaaf is het om met handen&voeten, zingend, kleurend en knutselend onze God te loven&prijzen.

Ik kijk er naar uit om samen met de enthousiaste groep jongeren&leiding een glimlach te toveren op het gezicht van de Roma's. Dat we de liefde&aanwezigheid van onze Hemelse Vader mogen ervaren en overbrengen naar onze naasten.

hey hoi,

ik heb de opdracht mogen krijgen om me te mogen voorstellen aan jullie en om uit te leggen waarom ik mee ga met de jongerenreis naar oekraïne.

ten eerste wie ben ik? nou ik ben Eibert Harmen Jochems, officieel word ikHarm genoemd maar naar Eibert en Jochem luister ik even goed. Ik ben 18 jaartjes jong en kom uit het o zo mooie Lieren. Ik volg op het moment de studie middenkader engineering bij het ROC in Apeldoorn waarbij ik leer hoe je machines bedenkt, ontwerpt, maakt en verkoopt. Ik vind de studie zelf heel leuk om te doen en mag hopelijk over een paar weken vertellen dat ik naar de 3e toe mag.

Verder werk ik op zaterdagen op de markt in Apeldoorn waar ik met volle passie al uw favoriete bloemen en bouquetten voor de mooiste prijzen mag verkopen.

Daarbij ben ik vaak in mijn eigen achtertuin te vinden waarbij ik met regelmaat met kameraden er een gezellige boel van weet te maken in onze keet.

Waarom ga ik mee naar Oekraïne? Nou ik hoor al tijden al die mooie en leuke verhalen hoe het was om naar oekraïne te gaan. dus toen ik van het jaar de uitnodiging kreeg om te gaan kijken bij de introductie avond, was ik al vrij vlot verkocht om ook gewoon die kant op te gaan waar ik mijn beste steentje voor kan gaan zetten. deze keuze was ook vrij vlot gemaakt toen ik door had hoe enthousiast vrienden van mij werden die er ook naar toe wouden gaan.

Ik verwacht een hele leuke en interessante paar weken waarbij we buiten de hitte en het harde werk ook veel gezelligheid zal ontstaan, ook ga ik er van uit dat we na deze twee weken als een sterker team terug komen. Maar verder heb ik nog niet echte verwachtingen aangezien dit me eerste keer mag wezen.

Hallo, 

Ik ben Anjo Ooms, sinds kort 59 jaar en daarmee de senior van deze jongerenreis. Het is voor mij alweer de vierde reis naar de Oekraïne. Elke reis brengt opnieuw onvergetelijke ervaringen met zich mee en een actieve vakantie in de Oekraïne geeft (voor mij) veel meer voldoening dan twee weken kamperen aan het strand. In de aanstaande reis gaat een groep nieuwkomers mee en dat vind ik heel bijzonder: jongeren die hun tijd, geld en energie willen inzetten en daarbij kiezen voor een Roma-kamp in de Oekraïne in plaats van Lloret de Mar in Spanje. Ik hoop vooral dat het voor hen onvergetelijk wordt: samen aan het werk, samen het geloof delen en uitdragen, samen een ‘andere vakantie’ houden, samen ervaren hoe groot de verschillen kunnen zijn. Ik ben benieuwd wat God voor ons in petto heeft.

Groetjes,

Anjo

Hallo lezers,

Mijn naam is Rik Mulder, ben 20 jaar oud en woon nog thuis met mijn twee zusjes en ouders. Ik studeer nu bedrijfseconomie bij het Saxion in Deventer, maar ga volgend jaar hoogstwaarschijnlijk switchen van studie. De bedoeling is om de pedagogische kant op de gaan. Verder werk ik op zaterdag en in schoolvakanties bij de beste slagerij in de regio (Wilbrink).

Wat ik leuk vind om te doen in het dagelijks leven zijn met vrienden afspreken, uitgaan, verschillende balsporten doen en gamen. Dit wordt voor mij de 2e keer dat ik mee ga naar Oekraïne. De 1e keer dat ik mee ging heeft dat mij zo veel voldoening gegeven dat ik geen enkel excuus heb om dit jaar niet mee te gaan. Het was fantastisch om te zien hoe de mensen daar op dat kamp met zo weinig bezit eigenlijk nog 

zo positief in het geloof konden staan. Persoonlijk vond ik het wel lastig om aan de behoeften van mensen daar te voldoen. Wat ik heb gemerkt is dat ze wel snel jaloers op elkaar zijn en er geen onderscheid moet zijn in diensten die je daar voor gezinnen verricht. Wat ik hiermee bedoel is 

dat je bijvoorbeeld bij de één niet het dak gaat dichten en bij de ander een raam gaat maken.

Mijn verwachting is dat we daar weer een toffe tijd met z'n allen gaan hebben en met veel plezier een hoop werk gaan verrichten. Ik heb er in ieder geval weer ontzettend veel zin in en ik hoop mijn zusje Lisa Mulder die voor het eerst mee gaat ook, want ik geef de pen aan haar door.

Tot gauw!

Hoi allemaal. Ook ik, als laatste van het stel, wil natuurlijk dondersgraag mee naar Oekraïne! Wanneer? Het liefst stap ik nu in de bus! Ik ben Hanneke, 25 jaar, getrouwd met Wouter, schoonzus van Jeroen en Nienke die ook mee gaan. Wouter en ik wonen in Utrecht en ik werk sinds kort als arts-onderzoeker in het kinderziekenhuis in Utrecht. Ik doe daar onderzoek naar zeldzame stofwisselingsziektes, in de hoop uiteindelijk iets voor de kinderen en jongvolwassenen te kunnen betekenen die aan deze ziektes lijden. Ik doe dat met veel plezier! Ik houd ervan om iets voor iemand te kunnen betekenen. Aangezien ik de onbevangenheid en ongeremdheid van kinderen heel leuk vind, wil ik uiteindelijk graag kinderarts worden. Naast werken houd ik van tijd doorbrengen met familie en vrienden, ben ik gek op spelletjes doen, lees ik zo nu en dan een goed boek, rijd ik af en toe een rondje op de racefiets (hijgend achter Wouter en Jeroen aan) en volleybal ik. Ik ben graag buiten, liefst met een tent en een kampvuur. Een andere hele grote hobby, waar ik graag mijn tijd aan besteed, is de Jongerenreis! Het wordt voor mij de vijfde keer en ik raak er niet op uitgekeken. Twee jaar geleden heb ik mij in het Romakamp met name bezig gehouden met het kinderwerk en ook nu ben ik weer bezig met het voorbereiden van het dagprogramma voor de kinderen, rondom het thema David! Ik kijk er erg naar uit om weer met de kinderen te knutselen, te sporten en te spelen. Ik zie er enorm naar uit ze weer te zien en te zien hoe ze zijn gegroeid. Ik heb er zin in om weer twee weken met ze op te trekken en ze te leren over Gods liefde en trouw. Ik heb er twee jaar geleden ontzettend van genoten en dat ga ik dit jaar ongetwijfeld weer doen. Waar ik ook erg naar uit kijk is de gezelligheid met de groep. We hebben een supertoffe groep hele leuke mensen die allemaal enthousiast zijn om aan de slag te gaan voor een ander. Het worden twee hele leuke, gezellige, onvergetelijke weken en we gaan er met zijn allen iets schitterends van maken! Is het dan alleen maar rozengeur en maneschijn? Nee. We gaan daar niet alleen heen voor de gezelligheid. We gaan zien hoe de Roma in armoede en in afzondering leven. We gaan zien dat ze echt heel weinig hebben. In de zomer zijn de huisjes al niet veel, en dan moet je je eens bedenken dat het daar in de winter rustig -30°C kan worden. Toch gaan we ook met elkaar zien dat de Roma super vrolijke, warme mensen zijn, met hart voor elkaar. Ook het temperament zal je vast niet ontgaan :). Je gaat je ogen uitkijken. Ik vind het heel bijzonder dat we met elkaar naar Oekraïne mogen gaan, in Jezus’ naam. Dat we de Roma mogen laten zien dat ook wij hart voor hen hebben, dat we ze willen helpen en ondersteunen. Dat we moeite willen doen voor hun kinderen, dat we moeite willen doen voor hun schoolgebouw, hun opleiding. Dat we met ze willen optrekken, ze onze tijd, onze inzet, onze vakantie willen geven. Daar zijn ze zo dankbaar voor, daarmee betekenen we veel voor ze. Omgekeerd leren wij van hen gelukkig te zijn met kleine dingen, en zelf ook dankbaar te zijn voor alles wat God ons geeft. Ik tel de dagen af totdat we gaan. Nog maar twee weekjes!

Dag lieve mensen 

Vandaag ben ik aan de beurt om iets te vertellen over mij en over wat ik doe.

Ik ben Nienke Haijes en ik woon in Apeldoorn. Ik kom uit een gezin van een hele boel kinderen. Waarvan het merendeel ook mee gaat op reis. 

Ik vind het leuk om voor jullie een stukje te schrijven en iets over mezelf te vertellen. Ik doe de opleiding maatschappelijke zorg op het Menso Alting in Zwolle. Dit is een hele brede opleiding en ik heb nog geen keuze gemaakt in wat ik later wil worden. Wat ik heel erg leuk vind is kinderen. Maar dan wel kinderen die net dat stukje zorg meer nodig hebben. Maar ik ben nog druk met zoeken in wat ik echt wil. 

Naast school ben ik natuurlijk ook nog heel druk met andere dingen die ik doe. In de kerk doe ik een aantal dingen, zoals de kinderoppas en de collecte. En ik ben natuurlijk ook druk bezig voor de mooie reis die ik met een hele grote groep ga maken. Buiten dat ga ik ook elke zaterdag naar mn werk. Ik werk in een supermarkt met heel veel gezellige mensen.

En dan nu de reis want die is bijna in zicht. Dit is voor mij de eerste keer dat ik mee ga op reis. Na heel lang wacht mag ik dan eindelijk ook mee. Ik vind dit super tof om te doen. Dit omdat ik graag iets voor mijn mede mensen wil betekenen. Maar ook omdat het een gezellige groep is om met mee te gaan.

Ik hoop dat het een reis word om nooit te vergeten. Samen met de kinderen een leuke tijd maken maar ook het bouwen en er zijn voor de mensen dat vind ik super tof. 

Ik heb er zin in !!

De pen geef ik door aan Elise Welner

Liefs Nienke

Hoi allemaal! 

Volgens mij weet iedereen wel wie ik ben, want ik ga voor de vijfde keer mee met de reis naar de Oekraïne. Ik ben Gerda Ooms en ben getrouwd met Anjo Ooms, die dit jaar ook weer meegaat met deze reis. Elke keer denk ik weer: dit wordt toch echt mijn laatste reis, maar steeds begint het weer te kriebelen om nog een keer te gaan. Dat zegt genoeg, denk ik. Het samen met een groep jongeren iets te betekenen voor een groep mensen die het veel en veel minder hebben dan wij, blijft een uitdaging op alle fronten. Wat ik deze reis zo uniek vind, is dat er weer negen nieuwe jongeren meegaan voor de eerste keer. Een uitdaging dus en betrokken verbonden zijn bij elkaar, Gods’ liefde delen, luisteren en een goed gesprek voeren, maar toch ook het volleyballen, voetballen en ontspannen bezig zijn met elkaar, maakt hopelijk deze reis weer onvergetelijk. Ik heb er zin in!

Dag allen, aan mij de schone taak mij ook voor te stellen. Ik ben Gijsbertvan Duijvenboden, 26 lentes geleden geboren dus officieel 1 jaartje te oud voor de jongerenreis, maar mocht gelukkig toch nog mee;) zoals Yvonne ,mijn vrouw, al heeft vertelt wonen we in het centrum van Apeldoorn. Als dagelijkse bezigheid ben ik groentechef bij de Dekamarkt Ordenplein en hoop in de toekomst nog verder door te groeien in het bedrijf.

Yvonne vertelde al dat we blij verrast waren meegevraagd te worden. En zoals ik al eerder zei ik toch mee mocht ondanks mijn hoge leeftijd;) we hadden allebei al eerder in het hoofd zo'n reis te maken, maar het was er nooit van gekomen. Dus we hoefden niet lang na te denken of we wilden gaan:)

De groep gaf ons vanaf het begin af het gevoel dat we erbij hoorden. Onder andere dankzij hen en de vele acties voelen we ons vanaf het begin thuis in de gemeente.

We kijken allebei erg uit naar de reis en hopen dat we daar een schitterende tijd hebben als groep en dat we veel moois mogen betekenen voor de mensen daar:)

Hallo allemaal,

Nu alle jongeren zich hebben voorgesteld is het de beurt aan ons als leiding. Ik ben Jeroen Haijes. Ik ben 30 jaar en woon in het centrum van Apeldoorn in mijn eigen flatje waar ik het erg naar mijn zin heb. Ik werk bij Mastermate als technisch adviseur. Klinkt wellicht wat ingewikkeld maar het komt er gewoon op neer dat ik in mijn autootje heel Nederland mag doorscheuren om mensen te helpen met hun technische uitdagingen. Dit vind ik erg leuk om te doen omdat het een hele dynamische baan is. Geen dag is hetzelfde en bovendien hoef ik niet hele dagen achter een computer te slijten. Dingen die voor mij wel belangrijk zijn om het leuk te houden. In mijn vrije tijd doe ik een hoop andere dingen. Zo studeer ik momenteel nog technische bedrijfskunde. Dit doe ik in de avonduren wat best een uitdaging is naast een job die niet per se netjes veertig uur per week beslaat. Verder ben ik een fanatiek sporter. Ik zit op zaalvoetbal in een team wat tevens ook een groot deel van mijn vriendengroep is. Jullie zullen begrijpen dat de derde helft dus over het algemeen langer duurt dan de eerste twee samen. Daarnaast ben ik vooral een fietser. Racefietsen en mountainbiken doe ik erg graag (en veel). Zowel in Nederland als in het buitenland, want het leukste vind ik klimmen in de bergen. Ook ben ik naast de jongerenreis druk met allerlei andere dingen in de kerk. Clubleiding bij Rock Solid. Lid van de jeugdraad. Verantwoordelijk voor het clubkamp. Dat zijn zo een paar dingen die ik ook nog doe. De gaatjes die naast dit alles nog overblijven in mijn agenda zijn vooral gevuld met afspraken met vrienden, weekendjes weg en allerlei andere leuke dingen. Kortom, ik kan me aardig vermaken.

Dan nu de jongerenreis. Waarom ga ik mee? Voor mij is het inmiddels de vijfde reis. Een keer ben ik mee geweest als deelnemer, de andere keren als leiding. De jongerenreizen en alles wat daar omheen gebeurd hebben dus de afgelopen jaren een belangrijke plek gehad in mijn leven. En dat is niet zomaar. Want er is bijna geen mooiere manier om je vakantie te besteden dan op deze manier. Eerlijk gezegd zou vorige reis al mijn laatste keer zijn maar het kriebelde zo om nog een keer mee te gaan dat ik het niet kon laten. Elke reis is anders en staat op zichzelf. Maar de belangrijkste dingen komen toch wel overeen. Je geloof handen en voeten geven. Mensen helpen en gelukkig maken. Het delen van alle overvloed die wij hebben. Een onvergetelijke tijd met de groep meemaken. De sfeer, de gezelligheid. Wat je meemaakt in Oekraïne is bijna niet te vertellen en sowieso onbetaalbaar. Dat maakt dat deze reizen zo bijzonder zijn en dat je hier ook heel lang en goed op terug kan kijken. En daarom ga ik nog een keer mee. Nu wel echt voor het laatst helaas. Maar ik kijk er enorm naar uit om met deze toffe groep een onvergetelijke twee weken tegemoet te gaan. In de afgelopen maanden zijn we door de acties als groep al echt naar elkaar toegegroeid. Het is gaaf om elkaar steeds beter te leren kennen, mooie dingen met elkaar te delen en zo toe te leven naar de reis. Ik heb er vertrouwen in dat we dit in Oekraïne alleen maar verder kunnen uitbouwen en verdiepen. Kortom, ik heb er enorm veel zin in!

Groetjes Jeroen

Hey! Even voorstellen: Yvonne van Duijvenboden, 25 jaren jong en ondertussen ruim 2 jaar getrouwd met Gijsbert! We wonen samen in de binnenstad van Apeldoorn maar hopen binnenkort een mooie huis te kopen in de omgeving van Apeldoorn Zevenhuizen.. Verder werk ik fulltime in de kinderopvang én als gastouder.

Toen Gijsbert en ik een jaar geleden benaderd werden met de vraag of we mee wilden naar de Oekraïne was dit voor ons een leuke verrassing! Net nieuw in de gemeente (nog niet eens lid!) en dan al zo'n gave kans om met mede gelovigen de handen uit de mouwen te steken voor anderen! We werden gelijk verwelkomd in de groep en vanaf toen groeide het enthousiasme voor de reis naar Balazher!

Mede dankzij deze toffe groep jongeren voelen we ons erg thuis in de gemeente én door alle acties hebben we ook al veel andere gemeenteleden mogen ontmoeten.

Ik zie er erg naar uit om de mooie reis naar de Oeki te mogen gaan maken, te mogen gaan genieten van alle gezelligheid, (diepe) gesprekken, om kennis te maken met nieuwe mensen, een nieuwe cultuur en nieuwe landschappen te gaan zien!

Haha, het is bijna tijd om in de busjes te stappen. Ik wordt helemaal vrolijk als ik er aan denk! Kom maar op met die onvergetelijke ervaringen! Mijn naam is Maarten Schraa en ik ben 28 jaar. Ik hoop deze zomer af te studeren en daarmee mijn papier(tje) als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener binnen te harken. Dat papiertje mag ik meteen gaan inzetten na de zomer als ik officieel werknemer word bij Momo Theaterwerkplaats, (De ideale baan waarbij ik mijn hobby mag gaan combineren met mijn werk) heel veel zin in! Die (uit de hand gelopen) hobby waar ik over spreek is film. Film is in de jaren steeds meer mijn ding geworden. Waar het ooit begon met simpele (en tergend langzame) dia slideshows van vakanties is het nu uitgegroeid tot iets moois waarbij ik steeds vaker gevraagd wordt om bruiloften vast te leggen, sfeer impressies te maken voor festivals en bedrijven te promoten. (Ik ben nog op zoek naar een goede naam voor mijn bedrijfje, iemand ideeën?)

Verder woon ik momenteel in Ede boven het mooiste studentenhuis van Ede in mijn eigen knusse appartementje, ideaal vanwege de onuitputtelijke gezelligheid die het studentenhuis biedt en tegelijkertijd het comfort van een eigen appartement.

Ik ga dit jaar voor de zesde keer mee op reis en voor mij zijn deze reizen toch wel hoogtepuntjes geweest in de afgelopen jaren. Elke reis brengt zijn eigen onvergetelijke herinneringen mee naar boven en ik prijs mij gelukkig dat er dit jaar weer een paar bij zullen komen. De kernwaarde van deze reizen is voor mij de ervaring die je opdoet met het verleggen van je grenzen en het verbreden van je horizon. Het klinkt misschien een beetje cheesy maar het heeft mij in ieder geval positief beïnvloed als mens. Het pietepeuterige moment dat je wél die onidentificeerbare hap Oekraïens eten naar binnen schuift is een klein voorbeeld van je grenzen verleggen. Als je in contact komt met een bevolkingsgroep die door de meeste mensen wordt veracht, en jij komt erachter dat het hele lieve en verwelkomende mensen zijn, is een momentje van je eigen horizon verbreden.

Ik hoop op een voorspoedige reis en ik zie jullie graag bij zonsopgang in het Hoogepad!

Groetjes Maarten

Hoi iedereen!

Via deze weg wil ik mij ook graag voorstellen. Mijn naam is LisanneBuurman, ik ben twintig jaar en woon (nog) heel fijn thuis in Beekbergen.

Afgelopen vier jaar heb ik geleerd voor het mooiste vak op aarde: verpleegkunde! Dit deed ik in Zwolle. Met veel plezier (en af en toe pieken) heb ik vorige week gehoord dat ik geslaagd ben. Na de zomer ga ik werken in het ziekenhuis in Ede en daarnaast verder verpleegkunde studeren aan de CHE. Daar kijk ik ontzettend naar uit!

En er zijn wel meer dingen waar ik naar uit kijk. Ik vind het altijd leuk om mij op iets te verheugen en daar kan ik dan ook vol enthousiasme voor gaan. Bijvoorbeeld dus.. De jongerenreis. Twee jaar geleden wilde ik al graag mee, maar omdat ik toen stage ging lopen in het buitenland heb ik dat uit moeten stellen tot nu. Des te groter is de wil!

Ik geniet van alle acties die we samen uitvoeren. Vind het fijn om serieus in gesprek te zijn met elkaar, zodat we van elkaar mogen leren. Daarnaast vind ik het ook heerlijk om af en toe te plagen en te grappen, gewoon lekker te chillen.

Het voelt zo gaaf deel uit te maken van een diverse groep, met ieders dezelfde intentie: de handen uit te mouwen steken! We zijn zo gezegend met alles hier, en ik hoop dat wij dit allemaal meer mogen beseffen als wij daar ons steentje gaan bij dragen.

Het gave van dit project vind ik dat we niet alleen daadwerkelijk naar de Oekraïne gaan, maar dat ik nu al zo merk dat we als groep naar elkaar toe groeien. Daarnaast word ik zo blij van de gemeente die ons steunt en waardering naar ons uitspreken! Door de acties worden jong en oud bij elkaar gebracht, dat vind ik zo tof!

Ik bid dat God al het goede wat we ondernemen en gaan ondernemen mag zegenen, zodat wij daar tot zegen kunnen zijn voor de mensen en voor elkaar.

Tot gauw allemaal,

Lisanne

Beste lezer, mij is gevraagd een kleine voorstelronde te doen via deze weg. Wie ben ik ? Waarom wil ik graag mee naar Oekraïne ?

Wie ben ik?

Mijn naam is David Bresser, ik ben 18 jaartjes jong, ik ben net klaar (althans, dat is te hopen) met mijn havo en probeer zo goed mogelijk te genieten van mijn leven :) . Verder kun je mij vinden in de Albert Heijn te Beekbergen, waar ik af en toe rond waggel om mijn centen te verdienen.

Verder heb ik niet echt gek veel hobby's of overige activiteiten in m'n leven. In het weekend hang ik uit in een zogenaamde keet, waar ik menig uurtjes met mijn vrienden doorbreng, uiteraard onder het genot van een drankje.

Waarom wil ik naar Oekraïne?

In eerste instantie wilde ik mee naar Oekraïne vanwege de verhalen die altijd hoorde. Toentertijd was ik een jaar of 14/15, en vanaf toen begon voor mij eigenlijk het beeld te spelen: Ik wil (ga) naar Oekraïne wanneer ik daar oud genoeg voor ben. Zo gezegd, zo gedaan eigenlijk. Tegen de tijd dat ik inderdaad de leeftijd had behaald om mee te mogen heb ik mij, samen met een aantal van mijn goede vrienden, besloten in te schrijven voor de reis. En hier sta ik dan, over minder dan twee maand bevind ik mij midden in mijn nieuwe avontuur.

Wat ik er van verwacht?

Eigenlijk heb ik geen concrete verwachtingen. Ik verwacht een hoop hitte, zweet en hard werk. Maar natuurlijk is dat niet het enige wat er op ons pad zal komen. Natuurlijk zal het gezellig zijn, zal ik hele nieuwe ervaringen op doen, en zal het groepsverband sterk groeien. Ik kijk er naar uit om samen ons doel te bereiken, en ik hoop dat ik daar iets aan toe kan voegen.

Bij deze geef ik de pen door aan het nieuwe guppie dat voor het eerst meegaat op de reis, net als ik, Harm Jochems .

Met vriendelijke groeten,

David Bresser

Hoi lezer! Ik ben Iliana, 20 jaar oud en ik werk als assistent accountant in Heerde en studeer accountancy op de HAN in Arnhem. Dit jaar hoop ik voor de tweede keer mee te gaan op reis naar Oekraïne. Wat een reis op zich, dat is het zeker wel. De vorige reis heb ik als heel bijzonder ervaren. Hoe twee weken zo'n impact kunnen hebben en zo lang blijven hangen had ik niet verwacht. Twee van dit soort weken hebben voor mij zoveel waarde, daar zou ik elke vakantie voor inruilen! Het was echt de reis van m'n leven en om dit nog een keer mee te mogen maken straks in juli is voor mij alleen maar 1 grote eer! Wat ik van de komende reis verwacht is dat we met een toffe groep twee weken onze handen uit de mouwen gaan steken en zo handen en voeten gaan geven aan ons geloof en Zijn liefde kunnen laten zien. Ik hoop de mensen daar een warm hart toe te kunnen dragen door iets fysieks achter te laten, maar ook door er twee onvergetelijke weken van te maken voor de kinderen en alle mensen daar. Alle voorbereidende acties maken dat ik er steeds meer en meer zin in krijg en ook alle support vanuit jullie, de gemeente, en alle mensen om ons heen maken dit een hele bijzondere en dankbare ervaring. In het geloof dat God met ons mee gaat, kan ik niet wachten tot we op 15 juli in de busjes stappen! Hopelijk tot dan om ons uit te zwaaien! Groetjes Iliana

Hoi allemaal!

Laat ik beginnen met iets over mezelf te vertellen, mijn naam is Rick-JanFranken, ik ben 20 jaar en ik studeer nu 2 jaar Economics & Business Economics in Groningen. Daarnaast ben ik aangemeld bij de Christelijke studentenvereniging, Navigators Studentenvereniging Groningen, waar ik het erg naar m'n zin heb. 

Ik heb me aangemeld voor de Oekraïnereis aankomende zomer omdat ik de vorige Oekraïnereis super gaaf vond. De vorige reis heeft best wel wat indruk op mij achtergelaten, gezien de omstandigheden waar de mensen in leven. Ik vind het bijzonder en interessant om te zien hoe zij daar leven en om iets van hun cultuur te zien. Verder vind ik het leuk om de mensen op het kamp te kunnen helpen door ons met het team in te zetten! Samen bouwen, sporten, kinderwerk en eten rondbrengen. Ik geniet er enorm van om met een jongeren groep weg te zijn, tijdens ontspanningmomenten lekker te sporten, spelletjes te spelen of goede gesprekken te voeren.

Wat ik van de aankomende Oekraïnereis verwacht is dat het minstens net zo gaaf wordt als de 1e keer! We kunnen hopelijk verder bouwen aan het schoolgebouw en de mensen van het kamp helpen met veel andere klussen! We gaan weg met een ontzettend toffe groep, met heel veel nieuwe mensen die ik in Oekraïne graag nog beter wil leren kennen.

Dat was het voor mijn stukje, nu schuif ik de beurt door naar iemand anders!

Rick-Jan out!

In navolging op Rick-Jan zal ik me dan ook gelijk even voorstellen: ik ben Suzan, 22 jaar, heb wiskunde gestudeerd in Nijmegen maar werk nu als adviseur in Amsterdam. In de zomer hoop ik voor de derde keer mee te gaan op jongerenreis en ik heb er onwijs veel zin in!

De roma's hebben echt een plekje in mijn hart gekregen: ze zijn ontzettend behulpzaam en lief, willen veel leren en werken (of proberen dat te doen) heel hard mee aan alles wat er moet gebeuren. Ontzettend tof ook om te zien hoe ze met hun geloof bezig zijn en hoeveel vertrouwen ze hebben in God. Bijzonder om twee jaar terug samen ons geloof te mogen uiten en delen, en God te aanbidden met een band. Fijn om twee weken in de zomer de handen weer uit de mouwen te kunnen steken om een stukje van Gods liefde te laten zien, daar op het Romakamp. Eigenlijk vind ik twee weken veel te kort, maar voor de mensen daar is een dag misschien al wel goed: ze zijn zo ontzettend blij en dankbaar dat we komen! Het geluk is iedere dag weer in de ogen van de kinderen te zien, dat wil ik ook dit jaar voor geen goud missen.

Ik ben misschien wel de wat rustigere persoon, maar met mij kun je zeker lachen (al is een zuurstoffles wel handig, want ik blijf soms een beetje hangen in m'n lach). Ik ben dol op spelletjes en sporten, dus na een dag hard werken, zwemmen, volleyballen, voetballen en rennen ben ik ongetwijfeld moe, maar de volgende dag hoop ik er gewoon weer fris en fruitig te staan!

Ik geef de pen door aan mijn kookmaatje David Bresser :) Ben erg benieuwd waarom je mee wil en wat je van de reis verwacht! (wil je de pen daarna aan iemand anders doorgeven?)

Groetjes,

Hoi, 

Mijn naam is Gerjan en ik hoop dit jaar voor de tweede keer als leiding mee te gaan op Jongerenreis. Ook wordt dit de tweede keer dat we zullen afreizen naar hetzelfde Romakamp in Balazher. 

Het voelt bijzonder om dit ook deze keer samen met onze zoon Rick-Jan te kunnen gaan doen. Zeker ook omdat hij eind augustus voor een half jaar naar Hong Kong zal vertrekken om daar te gaan studeren. En dan…de dag van vertrek! Een hele happening om twee dagen te gaan reizen met drie busjes volgepakt met reistassen, enthousiaste- en verwachtingsvolle mensen, allerlei klusmaterialen en bovenal veel gezelligheid! Kortom, we gaan op pad met een mooie groep jonge mensen, waarvan een heel aantal jongeren voor het eerst in aanraking zullen komen met de Roma’s. Dit zijn mensen die in armoede leven en buiten de maatschappij geplaatst zijn. Zelf ben ik iemand die graag de handen uit de mouwen steekt en op deze manier een stukje naastenliefde in de praktijk hoop te brengen om zo Gods liefde te laten zien. Helemaal bijzonder is het om dit samen met de jongeren en de mensen van het kamp te gaan doen! Naast alle bouw-en klusactiviteiten, kinderwerk en sport en spel, willen we dit jaar voor het eerst een aantal creatieve ochtenden/middagen organiseren voor de vrouwen van het kamp. Dit lijkt mij erg leuk om te doen! Ik hoop dan ook dat niet alleen de mensen van het Romakamp, maar ook wij een hele goede tijd mogen hebben met elkaar, een tijd om nooit meer te vergeten, een tijd die leidt tot zegen en groei van ons ieder persoonlijk.

Ik geef de pen door aan Maarten Schraa.

Groetjes,

Gerjan

Hoi Allemaal,

Ik ben Elise Welner, 21 jaar en ik werk als verpleegkundige bij de buurtzorg. Ik doe naast het werk bij de buurtzorg ook nog een deeltijdopleiding tot HBO-verpleegkundige bij de CHE. Ik woon nog thuis, nu nog lekker makkelijk aangezien werk en school in de buurt zijn. Ik vind veel dingen leuk om te doen, o.a. paardrijden, reizen, sporten, muziek luisteren en naar concerten gaan.

Ik ga voor de derde keer mee met de jongerenreis. Waarom? Omdat ik de voorbereidingen (acties) voor de jongerenreis en de jongerenreis zelf erg leuk en dankbaar werk vind. Ik vind het fijn om mijn medemens te helpen (daarom ook mijn beroepskeuze voor verpleegkundige) en het is mooi wat je als groep zijnde in 14 dagen kan betekenen voor de mensen daar. En het is natuurlijk fijn dat we elke reis weer met een leuk/gezellige groep op pad kunnen. De vorige keer heb ik mij in het romakamp vooral beziggehouden met het spelen met de peuters, het schilderen van een lang muurtje, knutselen met de kinderen en het water geven aan de paarden ;). Ik hoop ook dit jaar wat afwisselends te kunnen doen. Ik vind het ook leuk dat we nu voor de 2e keer naar de zelfde plek gaan aangezien ik benieuwd ben hoe het met de mensen/kinderen gaat, je bouwt toch een band met ze op in die tijd dat je er bent. De mensen zijn dankbaar voor wat je voor ze doet en dit geeft dan ook weer aan dat het een geslaagde reis is geweest.

Ik hoop dat we met zn allen een mooie en gezellige reis mogen maken en dat we weer goed werk mogen gaan verrichten, ik heb er in iedergeval al zin in!!

En ik geef nu de pen door aan: Kim Wilbrink !

Groetjes Elise